Hoe was jouw dag?

Vandaag zijn de basisscholen weer begonnen. Ik ben best nieuwsgierig wat er in de kringgesprekken allemaal aan de orde is gekomen. Wat er in de samenleving in het groot afspeelt zie je vaak ook terug in het klein in de klas. Hoeveel kinderen zouden er gesproken hebben vanuit angst? En hoeveel vanuit positiviteit en vertrouwen? Hoeveel kinderen hebben er gesproken over viruscontrole, afstand en vaccinaties? Dat is interessant om eens te observeren. Kinderen geven vaak terug wat ze thuis gezien en gehoord hebben of gezien hebben op televisie en internet.

Voor het onderwijs geldt eigenlijk hetzelfde. Gaan we op de oude voet verder of gebruiken we deze kans om het onderwijs anders aan te gaan pakken? Starten we vanuit angst en controledrang om maar zoveel mogelijk grip te krijgen op het leerproces van het kind, of vertrouwen we erop dat het kind zelf heel goed aan kan geven waar het aantoe is om te leren en gaan we samen op onderzoek uit. Leren hoeft niet altijd zittend aan een tafeltje, dat kan ook buiten. Bewegend leren kinderen beter, dat is al onderzocht, dus waarom niet lekker naar buiten met dit mooie weer? Als we de controle los durven te laten, leren kinderen misschien wel meer…Of willen we nog steeds jongvolwassenen afleveren aan het eind van de schoolperiode die hebben geleerd vooral niet zelf na te denken en volgzaam te zijn? Die doen wat ze van bovenaf opgelegd wordt? (Vaak door dreiging met sancties en negatieve voorspellingen.)

Wij weten het in 2020 als volwassenen toch allang niet meer beter dan de kinderen? Zodra ze op internet weten hoe ze moeten zoeken, vliegen ze je qua kennis voorbij. Hoe ga je daarmee om als leerkracht of als ouder? Als je durft toe te geven dat je het niet weet, hen om hulp durft te vragen en ze een stukje autonomie geeft, dan hou je de relatie goed. Vind je dat moeilijk? Dan loop je vast en ervaar je alleen maar opstandige jongeren om je heen. Onbewust ‘spiegelen’ zij jou. Het gedrag dat ze je laten zien is het beste wat ze op dat moment kunnen laten zien van zichzelf in de omstandigheid waarin ze zich bevinden. Het is geen onwil, ze kunnen niet anders.

De ander kan je niet veranderen; je kunt alleen jezelf veranderen. Wil je anders leren kijken naar “lastige” kinderen? Dan is er moed nodig om in de spiegel te kijken die de kinderen je voorhouden. Je komt eigen oude pijnpunten tegen en oude overtuigingen. Maar als je door de pijn heengaat en je angsten onder ogen komt, ervaar je zoveel meer rust en ruimte. Dat gun ik iedereen. Het is mijn wens voor de nieuwe samenleving dat we van elkaar mogen leren vanuit positiviteit, hartelijkheid en vertrouwen.